Główny Inspektor Sanitarny przekazał stanowisko w zakresie postępowania pracowników medycznych podmiotów leczniczych po kontakcie z osobą podejrzaną o zakażenie SARS- CoV-2, bądź chorą na COVID-19. Rekomendacje dla pracodawców są jednoznaczne – w takim wypadku pracownika należy natychmiast zawiesić w wykonywaniu czynności.

Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych (OZZPiP) zwrócił się 5 maja br. do Głównego Inspektoratu Sanitarnego z prośbą o potwierdzenie w formie pisemnej stanowiska Głównej Inspekcji Sanitarnej dotyczącego postępowania w przypadku ujawnienia kontaktu pracowników medycznych z COVID-19 do czasu zakończenia postępowania epidemicznego przez powiatowego inspektora sanitarnego.

W odpowiedzi na to zapytanie Główny Inspektor Sanitarny przesłał 6 maja br. do Ministerstwa Zdrowia oraz przewodniczącej OZZPiP stanowisko GIS w tej sprawie.

Ze stanowiska wynika, że po kontakcie pracownika medycznego w podmiocie leczniczym z osobą podejrzaną o zakażenie SARS- CoV-2, bądź chorą na COVID-19, pracodawca powinien niezwłocznie poinformować o tym fakcie państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, który pełni nadzór epidemiologiczny na danym terenie.

Pracodawca powinien niezwłocznie czasowo odsunąć od świadczenia pracy pracownika medycznego, który został narażony na kontakt. Świadczenie pracy przez narażonego pracownika medycznego stanowi zagrożenie dla pacjentów przebywających w podmiocie leczniczym, jak i reszty personelu pracującego w podmiocie leczniczym.

Narażony pracownik medyczny po odsunięciu od pracy bezzwłocznie powinien wrócić do domu bezpiecznym środkiem transportu (tj. swoim prywatnym samochodem lub innym transportem indywidualnym).

Narażony pracownik medyczny w miejscu zamieszkania powinien w miarę możliwości poddać się samoizolacji i czekać na wyniki dochodzenia epidemiologicznego prowadzonego przez państwowego powiatowego inspektora sanitarnego.

Narażony pracownik medyczny może powrócić do świadczenia pracy tylko w przypadku, kiedy państwowy powiatowy inspektor sanitarny podejmie decyzje o braku konieczności odbywania kwarantanny. Do tego czasu nieobecność pracownika medycznego w pracy należy uznać za usprawiedliwioną.

Narażony pracownik medyczny na którego został nałożony obowiązek odbycia kwarantanny przez państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, jest obowiązany go wypełnić w warunkach izolacji domowej (jeżeli takie warunki będą możliwe) lub powinien być skierowany do odbycia kwarantanny w obiektach wyznaczonych na ten cel przez wojewodów zgodnie z wojewódzkimi planami działania na wypadek epidemii.

Niedopuszczalne jest odbywanie kwarantanny przez pracowników medycznych na terenie podmiotów leczniczych w tym, z obowiązkiem świadczenia pracy.

Świadczenie pracy (jak i zlecanie pracy przez pracodawców) przez narażonych pracowników medycznych poddanych kwarantannie możliwe jest w sytuacji opisanej w art. 4b ust. 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), która zezwala w okresie podlegania obowiązkowej kwarantannie lub izolacji w warunkach domowych, aby ubezpieczony wykonujący zawód medyczny świadczył pracę zdalną, na rzecz podmiotu wykonującego działalność leczniczą lub udzielał świadczeń zdrowotnych za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności, co nie spowoduje utraty wynagrodzenia za czas choroby lub zasiłku chorobowego.

Więcej: ozzpip.pl

źródło: rynekzdrowia.pl